Eu son a negra sombra. Eu non cheiro.
Sonvos como a dozura na almofada
Porque aquí coñecín a Rosalía,
devezo pola música e a danza
e fascíname o son da poesía.
Olleina escribir versos nesa fiestra
E lía en alta voz como unha mestra.
Rosalía aprendeume...
More
Eu son a negra sombra. Eu non cheiro.
Sonvos como a dozura na almofada
Porque aquí coñecín a Rosalía,
devezo pola música e a danza
e fascíname o son da poesía.
Olleina escribir versos nesa fiestra
E lía en alta voz como unha mestra.
Rosalía aprendeume devagar
os segredos da escrita do poema
Algún día axudeina nunha estrofa,
eu deste xeito dábame importancia,
e a Poeta facíame gallofa
Un inverno a Poeta enfermou grave,
tan aquelada estaba que non ría,
daquela, Negra Sombra fun do Alén
na súa ollada gris e ensombrecida.
Eu primeiro calei, non dixen ren,
Mais nunca quixen darme por vencida,
Íase poñer ben
Eu cantei e chorei nos pés da amiga,
fun estrela a brillar, vento a zoar
estiven cabo dela sen fatiga
Os sorrisos e as cores a iluminan,
lonxe quedan as noites no seu leito
e lonxe as malas sombras peregrinan.
Eu son a negra sombra que os perversos
trabucaron coa dor da enfermidade.
Mais as moedas nacen con reversos
de Rosalía e Miro sen maldade
As Estantigas fiaron estes versos.
Rosalía
Less
